dinsdag 6 september 2011

Happy birthday to me!!


Ik ben slecht, ik vergeet mijn eigen verjaardag. Nou ja, niet die van mij, van mijn blog. Die was gewoon twee maanden geleden, op 13 juli! Hieperdepiep hoera voor mij! En hieperdepiep voor alle awesome releases die we krijgen. Ik noem een Opeth, een Machine Head, een Dream Theater, een Anthrax... En dat is niet eens waar ik het meest naar uitkijk, ik ben heel erg benieuwd naar het album van The Browning. Ik heb die jongens al eerder gereviewed en ze bevielen me heel erg. Op drie november komt Burn This World uit, in de gaten houden dus!
En nu over naar de kleppers van deze keer. Ik wist gewoon dat Fleshgod Apocalypse een ijzersterk album zou afleveren maar ik werd compleet ondersteboven geblazen. Lees mijn oordeel hieronder!

Fleshgod Apocalypse – Agony


Dit zal een love-it-or-hate-it-plaat worden. Fleshgod Apocalypse is een technische death metal band uit Italië maar in plaats van braaf über-technische riffs uit te poepen smeert deze band een dikke laag orkestrale bombast uit over hun muziek. En dat zal niet iedereen waarderen, dat weet ik zeker.

Ik kan het in ieder geval wél waarderen. Verwacht geen Septicflesh –achtige toestanden, maar epische toetsen achter woest blastende drums en een monsterlijke stem. Riffs zijn bijna niet aanwezig, alleen razendsnelle noten. Maar er zijn wel echte nummers in elkaar gestoken. Met uitzondering van The Forsaking zijn alle nummers keiharde deathmetal knallers die met 300 kilometer per uur voorbij razen. Het is een orkaan van noten en blastbeats. In bijna elk nummer steekt de cleane zang van Paolo Rossi de kop op. Het is een heikel punt. Hij probeert erg operatisch te klinken, maar komt heel geforceerd en beknepen over, alsof hij heel erg hard zijn best doet om de hoge noten te halen. Ik vind het eerst helemaal niks, maar na het hele album beluisterd te hebben wende het een beetje, en nu vind ik het best goed klinken. Hoogtepunten zijn The Hypocrisy, The Deceit, The Violation, The Egoism en The Oppression.

Alle elementen van Fleshgod Apocalypse kunnen door de één geadoreerd worden en door de andere uitgekotst, het is net waar je van houdt. Hou je net als mij van razendsnelle drumroffels, symfonische elementen en chaotische muziek, dan is het een pareltje. Heb je een hekel aan deze elementen, cleane zang of muziek die moeilijker klinkt dan het is, dan is het niks. Mijn mening is dat dit een baanbrekende death metal plaat is die iets laat horen wat nog nooit zo gedaan is en hij komt hoog in mijn jaarlijst.

92/100

Decapitated – Carnival Is Forever


Het begon zo prachtig voor het Poolse Decapitated. Geformeerd  door een stel jongetjes van een jaar of 16 en binnen vier jaar getekend worden door Earache Records en vier ijzersterke death metal albums op de wereld zetten. En toen sloeg het noodlot toe. Een busongeluk in Belarus werd de dood van drummer Vitek en verwondde zanger Covan ernstig. Gitarist Vogg, de broer van Vitek, trok de stekker eruit en ging aan de slag bij de landgenoten van Vader. Totdat in 2010 nieuwe leden werden aangetrokken en bekend werd dat de band weer in de studio zat. Zal het verhaal een happy end kennen?

Carnival Is Forever is dus de eerste studioplaat van Decapitated sinds het fatale ongeluk en sinds hun kleine magnum opus Organic Hallucinosis. In een compleet nieuwe bezetting dus. De nieuwe leden maken meteen indruk. Drummer Krimh is al een tijdje redelijk bekend op YouTube van zijn drumvideo’s, waarin hij onder meer Decapitated drumt. Zanger Rafal Piotrowski kende ik niet, maar zijn stem ligt in het verlengde van die van zijn voorganger. Samen met de technische riffs van Vogg is het net alsof Decapitated nooit is weggeweest.

Met The Knife en United krijgen we meteen twee keiharde nummers voor onze kiezen. Woeste blasts, stevige grooves en ratelende kickdrums is al wat de klok slaat. De titeltrack is wat langzamer maar epischer van opbouw. Halverwege wordt gas teruggenomen en valt de band in een ambientstuk, om daarna weer terug te komen met een slepend breakdownritme gevolgd door één van de dikste riffs die je dit jaar zal horen.
404 staat ook vol met abstracte riffs en grooves. Een erg moeilijk nummer om te doorgronden, maar zeer verslavend as je hem doorhebt. Het doet me denken aan Meshuggah, en dat is alleen maar goed.

 A View From A Hole begint experimenteel, met cleane gitaren en een vaag drumritme, bijna als jazz. Halverwege neemt het tempo echter toe en krijgen we die typische riffs, hoewel het een erg aparte en bijna psychedelische song is.  Pest voert het tempo dan nog even op voordat Silence het album akoestisch afsluit.

Ja, Decapitated kan het nog steeds. Carnival Is Forever is een uitstekend comeback-album. De kleine experimentjes (A View From A Hole, Silence) zijn niet allemaal even geslaagd vind ik. Vooral A View From A Hole is een beetje monotoon. Ook is het door de vele abstracte riffs een lastig album geworden dat veel aandacht nodig heeft. Mocht het zo zijn dat je het opzet als achtergrondmuziek, dan wordt de muziek snel een brij en lijken alle nummers op elkaar. Compositorisch zit Decapitated echter nog prima in elkaar, dus is een mooie voldoende gerechtvaardigd vind ik.

79/100

Primordial – Redemption At The Puritan’s Hand


Dankzij Finntroll, Korpiklaani, Alestorm en Eluveitie is een deel van de metalgemeenschap in de veronderstelling dat alle folk/viking/pagan metal vrolijk is en over bier gaat. Niks is minder waar. Primordial maakt immers al bijna 25 jaar heidense celtic/ pagan  metal van de bovenste plank. Het zevende album, Redemption At The Puritan’s Hand, is een werkje over de dood, overleven en sterfelijkheid.

Lange songs, brede akkoorden, poetische teksten en A.A. Nemtheanga, dat zijn de vertrouwde elementen van Primordial. De charismatische frontman heeft één van de meest herkenbare stemmen in de metalscene. De teksten van de man zijn stuk voor stuk kleine hoogstandjes.
Met een lang uitgesponnen intro begint No Grave Deep Enough, een relaas over een krijger die sterft. De riffs zijn melancholisch en door de analoge productie kan je de basgitaar ook prima horen. Drummer Simon O’Laoghaire is na een korte afwezigheid weer bij de groep gekomen. Niet dat dat veel verschil uitmaakt want de roffels en ritmes zijn als vertrouwd. Lain With The Wolf en Bloodied Yet Unbowed zijn uitstekende Primordial-nummers. God’s Old Snake en The Mouth Of Judas duiken een beetje in black metal-territorium en Nemtheanga’s woeste grom contrasteert mooi met zijn geweldige zang. Folk metalfans die opgewonden raakten van mijn link aan celtic metal moeten even rustig worden. Er is geen enkel folk-instrument te bekennen in de muziek van Primordial. Alleen akoestische gitaren duiken vaak op. Het ‘pagan’ element komt zoals ik al zei uit de teksten.
Met het lange epos Death Of The Gods komt er een eind aan een mooie reis door de wereld van Primordial.

Redemption At The Puritan’s Hand is een mooie voortzetting van To The Nameless Dead zonder een herhalingsoefening te worden. Dat gezegd hebbende, RatPH overtreft zijn voorganger ook niet. Dat is echter totaal niet erg want het is gewoon een prachtig, emotioneel, meeslepend album geworden dat elke fan van ‘serieuze’ pagan metal tevreden moet stemmen.

93/100

Arkona - Slovo


Arkona uit Rusland is al geruime tijd bezig met het maken van zeer goede folk metal. Door een nadruk te leggen op ‘serieuze’ nummers met een sterke variatie aan instrumenten en de keuze om in het Russisch te zingen weet de band binnen de folk metal een uniek geluid neer te zetten. Toen het vorige album Goi, Rode, Goi via Napalm Records uitkwam betekende dat de doorbraak waar men op wachtte.

Op Slovo werkt Arkona samen met kamerorkest en een koor. Een aparte combinatie die prima uitpakt maar die jammer genoeg ook inhoudt dat de folkinstrumenten een minder grote rol toebedeeld hebben gekregen. Natuurlijk zijn ze nog wel in overvloed aanwezig maar het orkest voegt hier en daar een laag epiek toe waar de folkinstrumenten niet overheen kunnen. Dat neemt niet weg dat met name op Leshiy de accordeon allerlei vrolijke riedeltjes mag spelen en de fluitjes lekker losgaan. Op Slovo heerst een ingetogener en mystieker sfeer dan op zijn voorganger Goi, Rode, Goi. Zakliatie (Incantation) begint prekend met trommels en lage contrabassen. Predok is een intense speech van zangeres Masha ‘Scream’ met creepy gefluister op de achtergrond. Zeer sfeervol als je dit in de avond op je fiets door je koptelefoon hoort!

Arkona heeft natuurlijk roots in black metal en dat hoor je duidelijk in Arkaim en Nikogda (Never). Deze laatste is wel een prima voorbeeld van hoe Arkona folk, black metal en een klassiek koor kan mengen tot hun unieke sound. De typische doedelzak die Arkona in zoveel van hun nummers gebruikt blijft porno voor je oor. Op Tam Za Tumanami (Behind The Mist) doet de typische samenzang over akoestische gitaar zijn intrede. Dit nummer is akoestisch en heeft een dansbaar refrein met stoere mannenkoren.
En met Odna zit er tegen het einde van het album nog een erg goed nummer dat de handen live goed de lucht in krijgt.
Stenka Na Stenku (Wall On Wall) kennen we al van de gelijknamige EP. Mensen waren bang dat Arkona alleen maar blije nummers zou gaan maken nu het commerciele succes lonkt. Niks is minder waar, Stenka Na Stenku valt niet minder buiten de boot dan Yarilo deed op Goi, Rode, Goi. Niet dus. Het past prima tussen de andere, minder hupse nummers. Het album wordt afgesloten met het typische Zimushka (Winter), dat mooie samenzang heeft aan het eind.

Ik merk dat Arkona de sfeer en het gevoel van Rusland prima weet over te brengen in hun muziek. Door minder te focussen op drinkliederen en springnummers is Arkona net een tikkeltje anders dan de doorsnee folkmetal band. Het is jammer dat het symfonische deel de folk een beetje overstemt maar met een paar luisterbeurten is dat wel verholpen. Ook vind ik het jammer dat er geen Na Moey Zemle opstaat, een nummer van een kwartier propvol gastmuzikanten. Slovo is de meest ontwikkelde release van Arkona tot nu toe geworden. Een beetje anders, een tikje ontoegankelijker maar nog steeds folk metal zoals alleen Arkona die kan maken. Fans van folk metal weten wat ze te doen staat!

84/100

 Jukebox


Stay metal \,,/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten