Om nog even verder te verklaren, het hoogste dat je bij mij krijgt is een 98/100. Alleen in hoge uitzondering krijgt een album een 99/100. 100/100 is out of the question, perfectie bestaat niet. Er zijn op dit moment drie albums die voor bij 99/100 verdienen: te weten Equilibrium - Sagas, Rammstein - Sehnsucht en Queen - A Night At The Opera. Nu ik toch op dit onderwerp zit, ik wil een correctie doen. Ik gaf een paar maande geleden Blind Guardian - At The Edge Of Time een 85/100. Inmiddels heb ik het album nog vaker beluisterd en ben ik van mening dat het een meesterwerkje is dat een 95/100 verdiend. Zo. dat is gedaan.
Ik vind dat het plezier van een album net zo zwaar, zo niet zwaarder mee moet tellen dan de sound, songwriting en kwaliteit. Een goed voorbeeld is Korpiklaani - Ukon Wacka. Niks nieuws onder de zon, meer van hetzelfde. Maar ik beleef zo veel plezier aan het ding, en de replay factor is zo hoog dat ik hem een hoog cijfer geef. Scroll naar beneden als je de review wilt lezen. Een album dat goed is, maar waar ik niet meteen van denk "ja, die gaat keivaak, heel hard in mijn stereo" scoort tussen de 75/100 en 89/100, waarbij je vanaf 85 moet rekenen in de categorie "fantastisch".
Voor verdere vragen over mijn dubieuze beoordelingssysteem verwijs ik jullie naar de helpdesk: 0800-HEAVY-METAL*.
*Disclaimer. Klachten kunnen verworpen worden op basis van persoonlijke mening. Onze secreet-aresse behoud zich het recht voor om de hoorn erop te gooien als u vervelend wordt.
NIEUWS
- Er is nieuw werk van Cruachan in de maak! Het album van de Ierse celtic metal band zal Blood On The Black Robe heten en is het eerste zonder zangeres Karen Gilligan.
- Opmerkelijk: ze zingt wel een paar nummers mee.
- Hier staat een hele mooie trailer van het nieuwe Kampfar album Mare.
- Voor de blackies: Blut Aus Nord brengt op 18 april 777 -Sect(s) uit.
- Metallica gaat weer de studio in. Drummer Lars Ulrich zei dat in een interview met een Deense krant. In maart moet de band in de studio zitten.
- Meer celtic metal nieuws: Suidakra's nieuwe album heet Book Of Dowth en komt (ook) op 15 maart uit. Het is de opvolger van het in 2009 verschenen Crógacht.
- Ex-Emperor zanger Insahn zal een gastoptreden doen op Deconstruction, het aankomende album van The Devin Townsend Project. Ook Soilwork drummer Dirk Verbeuren zal te horen zijn.
- De ranzigste band uit Nederland is teruggekeert! Kutschurft zal in maart het nieuwe album Over Smaak Valt Niet Te Fisten uitbrengen. Met knallers van hits als "Bukakke Barbie", "Kebab Yum", "Smegma Niets Meer", "De Lucht Van Weggeweest" en "Vocking Worststijl".
- Zeg maar dag tegen je eetlust.
- Het nieuwe album van de Duitse death metal band Debauchery heet Germany's Next Death Metal. Kudos voor die titel.
- Bij Nuclear Blast kan je de nieuwe single van Die Apokalyptischen Reiter downloaden, Dr. Pest.
REVIEWS
Korpiklaani – Ukon Wacka (Folk Metal)
Een nieuw jaar, een nieuwe Korpiklaani, het is zo onderhand vaste prik. Na de geweldige albums “Tales Along This Road” en “Tervaskanto” kwam met “Korven Kuningas” het eerste dieptepunt. De hupsedeunen waren weg, de muziek was langzamer en op een paar uitschieters (“Metsamies”, “Kipumylly”, “Paljon On Koskessa Kivea” en “Keep On “Galooping””) was het album uitermate zwak. “Karkelo” was weer een stap in de goede richting maar miste herkenbaarheid. De lat lag dus erg hoor voor “Ukon Wacka” maar ik kan inmiddels zeggen dat Korpiklaani dit maal een heel goed album heeft afgeleverd.Dit album staat vol typische Korpiklaani nummers. Hupse deunen, een polkanummer, melancholische songs, echt alles wat op de vorige albums aanwezig was is er nu ook weer.
Opener “Louhen Yhdeksäs Poika” is meteen zo springerig nummer. Het valt op dat de accordeon meer dan ooit het voortouw neemt. Wel zit er een vioolsolo in, dat is extra punten!
“Päät Pois Tai Hirteen” is een cover van de hardrock band Peer Günt. Het klinkt erg lekker en catchy, ik moet het origineel nog even opzoeken. Drinknummer van dienst is “Tuoppi Oltta” en man wat een vrolijk melodietje zeg! Gegarandeerd feesten!
Op de titeltrack doet ene Tuomari Nurmio mee. Zijn stem lijkt wel wat op die van zanger.gitarist Jonne.Het is een traag nummer, maar versnelt wel wat.
“Korvesta Liha” is een rummer met een lekker riffje en gave accordeonpartijen. Het refrein is heerlijk catchy. Er zit een groove in die ik herken van Status Quo.
“Vaarinpolkka” is een instrumentaal nummer dat me doet denken aan “Nordic Feast” van “Tervaskanto”. Stuiteren geblazen dus.
De afsluiter “Surma” begint traag, maar schiet keihard uit de startblokken in het couplet. Ook dit nummer is lekker catchy,
Er is niks te schrijven dat nog niet geschreven is over Korpiklaani. “Ukon Wacka” past perfect in hun discografie. Korpiklaani verrast niet, maar stelt ook niet teleur. Zoals ze dat al jaren doen eigenlijk. Maar ik wil ook geen verassingen, ik wil hyperactieve folk metal zoals alleen zij dat kunnen maken. De sound is perfect, de nummers zijn sterk, en het plezier en replay zijn hoog dus ik zie geen enkele reden om dit album geen score onder de 90 te geven. En dat is ook precies wat hij krijgt.
90/100
The Project Hate MCMXCIX – Bleeding The New Apocalypse (Cum Victriciis In Manibus Armis) (Industrial Death Metal)
Jezus, wat een titel zeg! The Project Hate MCMXCIX gebruikt wel vaker lange titels voor nummers en albums maar dit slaat alles. Ik kort het vanaf nu af tot BtnA. BtnA is het zevende album van de Zweedse band. Het album duurt een uur en er staan zes nummers op. Dat komt neer op een gemiddelde lengte van tien minuten (!). Twee nummers zijn zelfs rond de dertien minuten. Bandleider K. Philipson heeft een nieuwe line-up bij elkaar moeten zoeken. Tobias Gustafsson (Vomitory, Torture Division) is de nieuwe drummer, en Ruby Roque (Ex-Witchbreed) vervangt Jonna Enckell op zang.
Een TPH album vergt een andere review techniek, ik kan niet zomaar zeggen “deze song heeft een lekkere riff” want alle songs zijn opgebouwd uit verschillende (brute) riffs.
Eén van de sterke punten van TPH lag altijd in de combinatie van de demonische stem van Jörgen Sandström en de engelachtige zang van Mia Stahl/Jonna Enckell. Ruby bedient zich van een heel ander stemgeluid. Ze klinkt hoog, ietwat schel en vol ballen. Als je de vorige zangeressen gewend bent vergt haar zang gewenning. Ik verzeker je echter dat het kwartje na een paar keer luisteren valt, en dan hoor je dat ze heel krachtig en loepzuiver zingt. Het begin van het album, “Iesus Nazarenus, Servus Mei” illustreert dit perfect. Ruby krijgt meer ruimte dan haar voorgangsters, wat toch wel zegt hoeveel vertrouwen Lord K. in haar heeft.
Nog kleine verandering in de sound, dit album heeft serieus DAT BASS! De bas was al wel hoorbaar op vorige albums, maar dit moet toch wel de meest smerige, vervormde, zwaarste bas zijn die ik ooit in death metal gehoord heb! Niks dan lof voor de mix van Dan Swanö.
De drums zijn iets inventiever dan tevoren maar geen grote verschillen daar. En Sandström zingt diverser en gaat hij meer krijsen met zijn droge grunt.
Het songschrijven dan. TPH lost brute death metal af met elektronische tussenstukjes. Soms zijn dat er meerdere (“The Serpent Crowning Ritual”) en soms zit er één groot tussenstuk in (“Summoning Majestic War”). Het is erg goed voor de afwisseling. Er wordt een sfeer geschapen die niet makkelijk gecreeërd word in death metal. Vooral het stuk in “Summoning Majestic War” als de band er weer bijkomt is duister en onheilspellend.”
Symfonische elementen zijn ook prominenter. Zo word “A Revelation Of Desecrated Heavens” ingeleid en uitgeleid door een orkest en is het begin van “Bring Forth Purgatory” één groot orkestraal crescendo. De gitaarriffs zijn van godslasterende kwaliteit, het is me een raadsel hoe K. deze demonische distortion produceert.
Gastoptredens zijn er ook, maar minder dan op “The Lustrate Process”. Mercyful Fate gitarist Mike Wead speelde alle gitaarsolo’s in, en Cristian Älvestam (Ex-Scar Symmetry, Solution 45.) en Leif Edling (Candlemass) doen vocale bijdragen in “Summoning Majestic War”.
Het is moeilijk een hoogtepunt aan te wijzen, maar ik kies “Bring Forth Purgatory, omdat dat intro gewoon magistraal episch is en de hele song gewoon kont schopt.
BtnA past perfect bij de voorgaande albums. Net als die albums vergt het album veel moeite om te doorgronden, maar als je dat eenmaal gedaan hebt zijn je oren een ervaring rijker. Dit is een pareltje, en TPH verdient het om opgepikt te worden door een groter publiek. De overgang naar Season Of Mist is alvast een eerste stap. Dit is verplichte kost voor elke fan van inventieve en originele death metal, en gaat bij mij zeker weten hoog op de jaarlijst eindigen!
96/100
Onslaught – Sounds Of Violence (Thrash Metal)
Onslaught is de naam, thrashen is de faam. Hoewel de faam nog niet zo wil komen. Zonde, want Onslaught is een erg gave band.
Na het uitstekende “Killing Peace” is de Engelse band terug met hun nieuwe album “Sounds Of Violence.” “Killing Peace” boduurde voort op ‘The Force” en was zodoende melodischer. Op “Sounds Of Violence” gaat de band weer serieus thrashen. Versterkt met een nieuwe gitarist en bassist gaan gitarist Nige Rockett, drummer Steve Grice en de strot himself Sy Keeler weer lekker tekeer tegen de wereld.
Thrash met een intro kom je niet vaak tegen. Nu wel dus. “Born For War” schalt meteen in al zijn glorie door de speakers. Op eerste gehoor lijkt het alsof Sy Keeler meer gromt dan zijn semi-melodische geschreeuw op “Killing Peace.” Na een tijdje wordt duidelijk dat zijn stem nog steeds hetzelfde is. Verwacht alleen geen hoge uithalen, want de schreeuwstem is boos en dat is te merken.
“Code Black’ is trager en groovender. Naar het einde toe wordt het nummer zelfs doomy. Maar daarna knalt “Rest In Pieces” weer lekker het gaspedaal in. Dan komt het heerlijk groovende “Godhead”, een regelrechte aanklacht tegen “children of God.” Pakkend en met een heerlijke gitaarsolo.
Het lange “Antitheist” is heerlijk headbangbaar en “Suicideology” is weer een pure thrasher.
Na het korte outro komt de Motörhead-cover “Bomber” met Tom Angelripper (Sodom) en Phil Campbell (Motörhead zelve) als gastmuzikanten.
‘Sounds Of Violence” is een lekker thrashplaat geworden. Geen echte hoogtepunten, hoewel ik “Godhead” en “Rest In Pieces” als favoriet bestempel. Het is echter allemaal van zo’n hoog niveau dat “geen echte hoogtepunten” gerust als compliment gezien mag worden. Het beloofd weer een lekker thrash-jaar te worden!
85/100
MyGrain – MyGrain (Melodic Death Metal)
MyGrain uit Finland is een jonge melodic death metal band. Ze maken melodeath die alleen uit Finland kan komen: bruut en stevig, maar toch ook emotioneel, en niet bang voor toetsen.Ik kan kort zijn, dit is een goed album. Van het breakdown-achtige begin van “Into The Parrallel Universe” tot het keyboard outro van “Cataclysm Child.” Gewoon pure melodeath zoals ik hem graag heb.
Verassingen staan er niet echt op. MyGrain heeft een eigen stijl gevonden. De heren gitaristen riffen er lustig op los en zanger Tommy schreeuwt, raspt en zingt. Als aanvulling doen verschillende futuristisch aandoende keyboardmelodieeën hun ding onder de riffs. De drums rammen en beuken, lekker agressief.
“Shadow People” is een lekker beuknummer, met zoals verwacht, een clean, catchy refrein. Maar het is wel een heerlijk melodietje. “Dust Devils And Cosmic Storms” en “Of Immortal Aeons” razen ook lekker voort waarbij de gave toetsen deze laatste een unieke feel geven.
“Xenomorphic” is ook zo’n parel van een nummer, waarbij alle elementen die melodic death metal gaaf maken bijeenkomen. Tommy kan goed zingen, beter dan sommige andere zangers in het genre.
MyGrain heeft misschien wel een eigen stijl gevonden, volwassen is de band nog niet. “MyGrain” is een erg goed album maar er is nog ruimte voor groei. Vooral de meezingfactor kan nog nét wat hoger. Maar zolang het sterke songs oplevert is er niet echt een probleem. Kopen als ja van Finse melodic death metal houdt of als je geïnteresseerd ben in een vroeg album van een band die over een paar jaar een melodic death metal klassieker op zijn naam hebt staan. Mark my words.
81/100
Falkenbach – Tiurida (Pagan/Folk/Viking Metal)
Falkenbach kan zo langzamerhand wel een legende genoemd worden in pagan/folk/viking metalland. Alles wat de eenzame reiziger Vratyas Vakyas uitbrengt gooit hem dichter naar de top. Er is dan ook geen zwakke schakel in de discografie van Falkenbach te bekennen, met als voorlopig hoogtepunt “Heralding – The Fireblade” uit 2005. Daarna werd het angstvallig stil rond de band.
Tot 2011, want Vakyas is terug met “Tiurida”, het eerste album in zes (!) jaar. Hij heeft weer zoals vanouds alles zelf ingespeeld, en werdt slechts bijgestaan door Boltthorn (drums), Hagalaz (akoestische gitaar) en Tyrann (extra zang). De stijl op “Tiurida” is luchtiger en meer folky dan het duistere “Ok Nefna Tysvar Ty”en “Heralding – The Fireblade.” Zo staat er een instrumentale track op, “Tanfana.” Maar ook de typische Falkenback nummers staan erop. “Where His Ravens Fly…” is zo’n nummer. Lange powerchords, mid-tempo drums en doorvlochten met een luit en fluitjes, terwijl die ijle zang van Vakyas nét naast de noot zingt…heerlijk.
“In Flames” is een net-niet black metal nummer, vol gekrijs. Halverwege krijgen we een mooi akoestische interlude dat echt een pagansfeer uitademt. De geest van het noorden zit gewoon bevangen in de muziek en dat merk je.
“Sunnavend” begint in pure Moonsorrow-stijl: folky, maar de gitaren zijn ijskoud. De melodie wordt het gehele nummer door een akoestische gitaar gespeeld, en akoestische gitaren zijn ook duidelijk hoorbaar door alles heen. Zang komt slechts heel sporadisch voor, en alleen in koren.
Verwacht geen black metal nummers als “Of Forests Unknown” of “Laeknisendr”, dit album is meer gericht op folkelementen en sfeer. Het hele album ademt de sfeer van de koude bossen in Scandinavië. ‘Tiurida” is een gevarieerd album geworden. Van bijna-black metal tot akoestische interludes en van woest gekrijs tot epische koren, het staat erop. Natuurlijk kunnen we de Bathory invloed niet vergeten. Vratyas zegt dat hij nooit naar muziek luistert, maar Quorthon is duidelijk een invloed voor hem.
Ik heb me uitstekend vermaakt met “Tiurida” maar toch vind ik dat “Heralding – The Fireblade” niet word overtroffen. Maar dat is ook een lastige taak, en ik reken dit album er ook niet op af. Als je zin hebt in een geestelijk reis naar het noorden, een album met sfeer wilt hebben of gewoon van “serieuze” pagan metal houdt is dit een verplichte aanschaf.
84/100
Dalriada – Ígeret (Folk Metal)
Folk metal is ook populair in de Balkan en andere oostbloklanden. Bands als Obtest, Skyforger en vooral Arkona zijn bij veel folkies geen onbekenden. Uit Hongarije hebben we nu Dalriada. Voorheeen bekend als Echo Of Dalriada, maar omdat er al ruim zes jaar onder deze naam gewerkt word negeren we dat gewoon. Hongarije betekend dat er zigeunerinvloeden in de muziek zitten en dat is hoorbaar.
Het intro is een akoestisch folkslied, in de moedertaal gezongen. Na het intro krijgen we “Hajdútánc”, een lekker hups folkmetal deuntje dat zich in je kop nestelt. Dalriada heeft een frontvrouw, Laura Binder en zij weet zich te bedienen van opgewekte cleane zang. Maar ze kan ook haar stembanden laten werken en een stevige grunt opzetten. Jammer dat deze niet meer gebruikt word behalve in dit nummer. Er word in “Leszek a Csillag” nog wel gegrunt maar dat lijkt me gedaan door gitarist András Ficzek of hun drummer. Deze laatste krijgt er in ieder geval credits voor. András heeft in ieder geval ook een krachtige strot en de wisselwerking met Laura wordt veelvuldig gebruikt. Deze man kan echt wel zingen, een genot om naar te luisteren.
De refreinen zijn vrij poppy en “Hajdútánc”, de titeltrack, en vooral “Kinizsi Mulatsága” bevatten meezingbare refreinen (als he Hongaars kan tenminste). “Kinizsi Mulatsága” (God mag weten wat het betekend) is een opgewekte song. Accordeon is de Hongaren ook niet vreemd, hoewel de viool het leidende instrument is.
Dalriada heeft één van de beste samenzangen die ik ooit gehoord heb. Zoals in het begin van “Leszek a Hold”. Deze heren en dame kunnen samen een stevig koor inzingen en het klinkt heel machtig en strijdkrachtig. Op dit nummer singt Korpiklaani-boegbeeld Jonne Järvelä een paar regeltjes in zijn moedertaal. Ook mag hij zich wagen aan wat tradioneel Fins ge-joik.
Ígeret is een afwisselend album geworden. Het is jammer dat “Hajdútánc” een verkeerd beeld geeft want ik had verwacht dat Dalriada meer op Arkona ging lijken. De muziek is stevig verankerd in metal/rock maar vertoont gelijkenissen met popmuziek. De refreinen zijn pakkend en soms vrolijk, soms melancholisch. Dalriada heeft een leuk album gemaakt voor folkies die niet bang zijn voor wat experimenteler werk, dat toch pakkend en leuk is om te horen. Geen hoogvlieger, wel een mooie zwever.
78/100
Artas – Riotology ((Melodic)Death/Thrash Metal)
Soms ontdek je een band wiens albumcover je gewoon beniewd maakt. Ik zag de cover voor Artas’ The Healing" in de Rock Tribune en ik werdt wel nieuwsgierig. “For fans of Heaven Shall Burn and Fear Factory” stond er grootsprakerig onder. Ik verpest meteen een droom: reken niet op duidelijk invloeden van die twee bands, want Artas klinkt nauwelijks als een mix tussen HSB en FF.
Als wat klinkt Artas dan wel? Goede vraag. Een mix tussen thrash en death metal, met een scheutje melodic death metal dekt de lading wel. Hun nieuwe album “Riotology” is net uit en smeekte me on een review.
Na het verplichte introotje schiet “Fortress Of No Hope” lekker uit de startblokken. Riffs of van te smullen, stevig drumwerk en een schreeuwerige zanger zijn de definiërende elementen. Maar vooral dat refrein is heerlijk. Meer rock-achtig dan thrash dat wel, maar gewoon pakkend. Ook “The Books Will Burn Again” is zo’n lekker nummer.
Deze band komt trouwens uit Oostenrijk. Daarom is “Rassenhass” in het Duits. En het moet gezegd, Duits is een goede taal voor thrash metal. Helemaal thrash waarin lekker tekeer wordt gegaan tegen het kwade in de wereld (is dat misschien de HSB invloed?). EN niet alleen Duits, ook Spaans (“No Pasaran!”, “Mediafada”) en Frans (“Le Saboteur”) passeren de revue.
Ook durft de band te experimenteren, “Between Poets And Murderers” bevat een vioolsolo. Erg gedurfd, maar het werkt wel.
Hoewel de band zijn best doet, ontstijgt dit album toch niet de middenmoot vind ik. Het is allemaal net iets te cliché, niks dat we nog niet gehoord hebben (afgezien van de viool). Maar Artas is toch een erg belovende band. De nummers zijn gemiddeld 4,5 minuut lang, en het album duurt 67 minuten, want het erg lastig maakt om het in één ruk uit te zitten. Vooral omdat tegen het einde alles nogal inwisselbaar gaat klinken.
Maar toch is “Riotology” geen slecht album. Het is alleen geen fantastisch album.
70/100
Hibria – Blind Ride (Power/Heavy Metal)
Hibria uit Brazilië wist meteen iedereen te overtuigen met de albums “Defying The Rules” en “The Skull Collectors.” Drie jaar na deze laatste is er het derde album, “Blind Ride” dus.
Power metal is niet een genre met een onbegrensd aantal mogelijkheden. Hibria viel op door de hoge maar toch krachtige zang van zanger Iuri Sanson. Die man kan zingen, niet normaal.
Ook viel de band op door het bovengemiddelde songmateriaal, dat resulteerde in “Tiger Punch”, “Screaming Ghost” en vooral “Steel Lord On Wheels.” Er was tevens een grote rol voor de basgitaar, die veelvuldig tapte en soleerde.
Anno 2011 is er bijna geen basloopje meer te herkennen in Hibria’s muziek. De verandering van bassist is nog nooit zó ingrijpend geweest.
“Nonconforming Minds” houdt nog redelijk vast aan de traditie maar “Welcome To The Horror Show” maakt ons duidelijk dat er iets anders is. De snelheid ligt lager en de zang ook. “Shoot Me Down” is het eerste echte powermetal anthem dat er op staat. Jammer dat de zang niet zo kweelt als eerst.
Ik kom nu wel erg negatief over he? Nergens voor nodig want Hibria is nog steeds Hibria. Alle kenmerkende aspecten zijn aanwezig, behalve de bas. Tenminste, tot “The Shelter’s On Fire” waarin de bas zowaar hoorbaar is en spannende dingetjes doet!
Ook “Sight Of Blindness” gaat lekker tekeer en krijgt de hoofden wel aan het bewegen. De sound is meer op hardrock gebaseerd dan op heavy metal. “Rotten Souls” heeft een lekker refrein en de gitaristen soleren er op los.
“Blind Ride” valt me tegen. Het is niet slecht, maar afgaande op Hibria’s eerste albums had ik er meer van verwacht. De power van “Tiger Punch” en soortgenoten is veel minder aanwezig. “Blind Ride” is nog steeds beter dan wat er tegenwoordig allemaal uitkomt maar lost mijn verwachtingen niet in. Ik verwacht dan ook vaker terug te grijpen naar “The Skull Collectors.”
70/100
RELEASES
Van www.aardschok.com.
FEBRUARI
AbBYSMAL DAWN - LEVELING THE PLANE OF EXISTENCE
Ageless Oblivion - Temples Of Transcendent Evolution
...And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Tao Of The Dead
Assassin - Breaking The Silence
Betzefer - Freedom To The Slave Makers
Ava Inferi - Onyx
Cauldron - Burning Fortune
Corroded - Exit To Transfer
Crowbar - Sever The Wicked Hand
Darkest Era - The Last Caress Of Light
Darkest Hour - The Human Romance
DEICIDE - TO HELL WITH GOD
DESTRUCTION - DAY OF RECKONING
DEVILDRIVER - BEAST
Evergrey - Glorious Collision
Izegrim - Code Of Consequences
Jag Panzer - Scourge Of The Light
Jolly - The Audio Guide To Happiness
Lifelover - Sjukdom
Neuraxis - Asylon
Noisear - Subvert The Dominant Paradigm
ONE MAN ARMY AND THE UNDEAD QUARTET - THE DARK EPIC
Ordog - Remorse
OMNIUM GATHERUM - NEW WORLD SHADOWS
Pestilence - Doctrine
Rabbits - Lower Forms
Ravenwoods - Enfeebling The Throne
Stryper - The Covering
Tephra - Tempel
TURISAS - STAND UP AND FIGHT
VREID - VVARG - WOLFKULT
Vinder - Vertigo
Oliver Weers - Evil’s Back
Ageless Oblivion - Temples Of Transcendent Evolution
...And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Tao Of The Dead
Assassin - Breaking The Silence
Betzefer - Freedom To The Slave Makers
Ava Inferi - Onyx
Cauldron - Burning Fortune
Corroded - Exit To Transfer
Crowbar - Sever The Wicked Hand
Darkest Era - The Last Caress Of Light
Darkest Hour - The Human Romance
DEICIDE - TO HELL WITH GOD
DESTRUCTION - DAY OF RECKONING
DEVILDRIVER - BEAST
Evergrey - Glorious Collision
Izegrim - Code Of Consequences
Jag Panzer - Scourge Of The Light
Jolly - The Audio Guide To Happiness
Lifelover - Sjukdom
Neuraxis - Asylon
Noisear - Subvert The Dominant Paradigm
ONE MAN ARMY AND THE UNDEAD QUARTET - THE DARK EPIC
Ordog - Remorse
OMNIUM GATHERUM - NEW WORLD SHADOWS
Pestilence - Doctrine
Rabbits - Lower Forms
Ravenwoods - Enfeebling The Throne
Stryper - The Covering
Tephra - Tempel
TURISAS - STAND UP AND FIGHT
VREID - VVARG - WOLFKULT
Vinder - Vertigo
Oliver Weers - Evil’s Back
MAART
AGNOSTIC FRONT - MY LIFE, MY WAY
AMON AMARTH - SURTUR RISING
Artillery - 6
CAVALERA CONSPIRACY - BLUNT FORCE TRAUMA
CHILDREN OF BODOM - RELENTLESS RECKLESS FOREVER
Rotten Sound - Cursed
Tornado - Amsterdamn, Hellsinki
Vicious Rumors - Razorback Killer
WITHIN TEMPTATION - THE UNFORGIVING
AMON AMARTH - SURTUR RISING
Artillery - 6
CAVALERA CONSPIRACY - BLUNT FORCE TRAUMA
CHILDREN OF BODOM - RELENTLESS RECKLESS FOREVER
Rotten Sound - Cursed
Tornado - Amsterdamn, Hellsinki
Vicious Rumors - Razorback Killer
WITHIN TEMPTATION - THE UNFORGIVING
JUKEBOX
Zo, dat was het weer. Ik vind dat ik erg goed mijn best heb gedaan. Tot een volgende keer.
Stay metal \,,/
