maandag 10 januari 2011

Oh God! Too much pictures!

Jippie! De eerste blog van het jaar! En ik heb meteen een eerbetoon aan Nederlandsch Metaal. 2011 wordt een nog beter jaar dan ik dacht, ook Hibria heeft een album aangekondigt. Er zijn weinig power metal bands die als "origineel" bestempelt kunnen worden, en nog minder die mij meteen uit mijn sokken kunnen blazen. Hibria is er wel zo eentje. Jammer dat de datum nog niet bekend is. 
Ik heb nu al zo'n zin in Paganfest! Dat wordt een hele dag genieten!


NIEUWS
  • Op de MySpace van de Braziliaanse power metal band Hibria staat het nummer "OnConforming Minds",van het aankomende album Blind Ride.
  1. Blind Ride (intro)
  2. Nonconforming Minds
  3. Welcome To The Horror Show
  4. Shoot Me Down
  5. Blinded By Faith
  6. The Shelter's On Fire
  7. Beyond Regrets Of The Past
  8. I Feel No Bliss
  9. Sight Of Blindness
  10. Tough Is The Way
  11. Rotten Souls
  • Je kan via de website van The Project Hate MCMXCIX en die van Season Of Mist de track "Summoning Majestic War downloaden. De track komt van het nieuwe album Bleeding The New Apocalypse (Cum Vitriciis In Manibus Armis)
  • Rammstein heeft shows in New York en Montreal opgenomen voor een dvd. Ook komt er een best-of met twee nieuwe songs.
  • Hier kan je het nieuwe album van de band Tristwood downloaden, Dystopia Et Disturbia. Pas op, het is een extreem werkje.
  • Het nieuwe album van Evergrey heet Glorious Collision. 
  1. Leave It Behind Us
  2. You
  3. Wrong
  4. Frozen
  5. Restoring The Loss
  6. To Fit The Mold
  7. Out of Reach
  8. The Phantom Letters
  9. The Disease…
  10. It Comes From Within
  11. Free
  12. I’m Drowning Alone
  13. … And The Distance
  14. … And The Distance (Carina Bonustrack)
  • Het nieuwe album van Cavalera Conspiracy heet Blunt Force Trauma en is voorzien van het volgende prachtige artwork:

  • Kort nieuws: Suicide Silence gaat de studio in, Dying Fetus gaat albums opnieuw uitgeven en de nieuwe Vomitory heet Opus Mortis VII
  • Oefen je Fins! De nieuwe Moonsorrow heet Varjoina Kuljemme Kuolleiden Maassa. Dat betekent zoveel als "We are the moving shadows of the dead earth. Releasedatums:
    February 21 - U.K.
    February 23 - Finland
    February 25 - Germany, Switzerland, Austria
    February 28 - Rest of Europe
  • Oh, en de tracklisting is ook al bekend:
          1. Tähdetön
          2. Hävitetty
          3. Muinaiset
          4. Nälkä, Väsymys Ja Epätoivo
          5. Huuto
          6. Kuolleille
          7. Kuolleiden Maa
  • Krokus is nummers aan het schrijven voor een nieuw album. Dat wordt leuk :)
  • Hier staat het nummer "Tuoppi Oltta", en hier kan je de single "Ukon Wacka" én "Tequila" downloaden. Alle drie de tracks komen van het nieuwe album van Korpiklaani, Ukon Wacka. Het album komt op vier februari uit. 

REVIEWS



Legion Of The Damned – Descent Into Chaos (Thrash/Death Metal)

Ik ken geen band die zó halsstarrig vasthoud aan een formule als Nederlands trots Legion Of The Damned. Zelfs Motörhead is nog afwisselender. Maar ik ken ook geen band voor wie het halstarrig vasthouden aan een formule zó goed heeft uitgepakt als Legion Of The Damned (LotD). Want oh, oh,oh, wat kunnen die heren goed thrashen!

Vier albums, één dvd en één re-release, dat is wat Legion Of The Damned sinds haar geboorte in 2005 heeft afgeleverd. Elke schijf staat weer vol met die heerlijk kolkende death/thrash metal. LotD weet wat de fans willen, en zoals ze op 4chan zeggen: LotD delivers!
Want ook Descent Into Chaos is weer exact als de voorgangers.
Nox Arcana mastermind Joseph Vargo levert weer als vanouds het intro aan. En geef toe, het had op elke Nox Arcana cd kunnen staan. Duister, spokend en heel vet. Dan gaan we zonder problemen over in de eerste track “Night Of The Sabbath.” Niks op aan te merken, gewoon wat we gewend zijn. Ik hoor al de als refrein “Ia! Shub-Niggurath!” dus de H.P. Lovecraft invloed is weer terug. Maar “War Is In My Blood” gaat daar nog een stapje overheen, en voert het tempo iets terug, ten behoeve van de pakkendheid van de zanglijnen.
Je merkt dat Peter Tägtgren zijn magische vingers over de muziek heeft laten gaan want de productie klinkt nog een stukje gelikter dan eerst.

Holy Blood, Holy War is een stukje thrash metal waar Slayer tegenwoordig nog wat van kan leren. En ook het eerder uitgebrachte Killzone is likkebaardend lekker. Ik zie de pits al voor me! “Lord Of The Flies” is wat atypischer. Het begint clean, is vrij doomy en wordt niet echt snel en er zit potdomme een gitaarsolo in! Nou ja, eerder een verzameling pick scrapes en divebombs…maar toch een gitaarsolo. En ook “Desolation Empire” heeft een solo. “The Hand Of Darkness” doet me denken aan “Pray And Suffer” van het vorige album ‘Cult Of The Dead.” Een lekkere track. De laatste track “Repossessed” is weer zo’n thrashy LotD track.
De bonus track van de limited edition is een versie van “Legion Of The Damned” met Peter Tägtgren. Ik hoopte dat hij ook lead zou zingen, maar hij doet alleen back-up in het refrein. Jammer.

Descent Into Chaos bevat geen echte verassingen en schuift naadloos aan bij de rest van de albums. De kracht van LotD is meteen ook de zwakte, die formule die ze hanteren is sterk, maar inwisselbaar. Je kan de nummers op willekeurige manier sorteren en er een album van maken, het past allemaal bij elkaar. Hierdoor is het lastig een cijfer te geven. Ik ga toch voor mijn luisterervaring en die was goed. Door het repetieve karakter is het geen topper, maar te pruimen is “Descent Into Chaos”zeker wel.

80/100

Akelei – De Zwaarte Van Het Doorstane ((Atmospheric) Doom Metal)

Ik kwam dit album geruime tijd geleden tegen op Zware Metalen en het oogste niks dan lof. “Atmospheric Doom Metal”, stond te lezen op de Metal-Archives. Doom metal is lange tijd niet mijn ding geweest, en dat wat me bevalt is of klassiek werk (Candlemass, My Dying Bride) of ultra-slome funeral doom (Ahab, Khanate). Maar als een album unaniem zulke goede kritieken krijgt moet het toch wel wat bijzonders zijn toch?

Oh jazeker wel. Ik wil mezelf niet bestempelen als een kenner van doom metal, sterket nog, ik vind dat binnen de metal er twee genres zijn die de grootste kwaliteit aan kutbands bevatten en dat zijn black- en doom metal. Maar ik herken kwaliteit wel wanneer ik het hoor, en dit is zeker kwaliteit.
Akelei bestaat al sinds 2006, en heeft reeds een demo en een singletje uitgebracht. Gelukkig kan je deze gratis downloaden op hun site (het album trouwens ook). De promo moet ik nog horen, de track “Dwaaluur” zou in ieder geval zo op het album passen.

Wat valt er dan precies te horen? Laat ik zeggen dat de titel “De Zwaarte Van Het Doorstane” perfect de lading dekt. Zwaarmoedige muziek, met emotionele teksten, en een gevoel van isolatie, (wan)hoop en liefde. De gitaren zijn loodzwaar, zoals het hoort. Akelei heeft maar liefst drie gitaristen om een mooie wall-of-sound te creeëren. Mooie melodieën en stevige akkoorden wisselen elkaar af. De bas verdrinkt nogal in de dikke gitaarsound maar af en toe drijft er een loopje boven of is hij te horen boven de cleane stukken.
De drums volgen niet alleen het standaard logge doom-ritme, maar durven nog al eens te experimenteren. Het tempo blijft onveranderd, maar het ritme wijzigt.
De zang vergt gewenning. De teksten zijn in het Nederlands, en ik had niet gedacht dat er naast Heidevolk nog een Nederlands zingende groep in mijn blog besproken zou worden (Kutschurft misschien, maar verder toch niet!). En nog nooit heb ik bij een Nederlandse tekst zo’n emotioneel gevoel gehad. Vooral s’avonds komt dat goed tot zijn recht. Er zit een effect op de zang waardoor het net lijkt alsof zanger Misha Nuis zijn lijnen in een kerk heeft opgenomen.

De eerste track “Verlangen” definieert meteen wat er komen gaat. Een uitstervend akkoord, die trage drums en een melodie, terwijl cleane gitaarlijnen zich een weg naar boven vlechten. Het couplet wordt beheerst door cleane melodieën. De track zwelt wat aan voor het “refrein.” Tegen het einde bouwt de song op naar een climax, terwijl steeds weer diezelfde gitaarlijnen blijven spelen. Deze opbouw komt ook terug in “Meer Dan Je Ziet”, mijn lievelingssong van het album. Het einde van dat nummer is doomy, maar toch ook episch.
“De Zwaarte” is meer typische doom, waarin de drums niet zoveel experimenteren, maar toch blijft er genoeg om te horen. De zang en teksten voegen een extra dimensie aan de muziek, net door dat effect en de emotie in de teksten.
“Een Droom In 6/8” is instrumentaal. Ik mis de zang wel, maar een slechte track is het niet. De laatste track is “Duett” Een duet met ene Cecilie Langlie, zangeres van de Noorse doom band Skumring. Ik denk dat ze Noors zingt want ik hoor geen herkenbaar Nederlands. Het album eindigt met die herkenbare uitstervende akkoorden, en fade-out met een cleane gitaar.

Ik kan niet zeggen of Akelei een heel vernieuwend en origineel album heeft gemaakt. Ik kan wel zeggen dat Akelei een heel erg goed en mooi album heeft gemaakt. De emotie, de riffs, alles klopt. Dat het me toch twee maanden heeft gekost om dit meesterwerkje te horen. Als ik het eerder hoorde was hij misschien nog wel in mijn jaarlijst gekomen. Ik tip Akelei in ieder geval als één van dé nieuwe talenten van 2010. “De Zwaarte Van Het Doorstane” is een topplaat, verplichte kost voor elke Nederlandse doomliefhebber, maar ook voor de liefhebber van mooie, emotionele muziek.

95/100

Dark Moor – Ancestral Romance (Symphonic) Metal


Dark Moor kan je best omschrijven als het kleine broertje van Rhapsody. Beide bands maken symfonische power metal, en beide bands hebben een zanger met een dijk van een stem (en dijk van een accent). Maar waar Rhapsody veel meer op het gaspedaal ramt, neemt Dark Moor meer de mid-tempo route. Waar Rhapsody alleen over draken en ridders zingt, zingt Dark Moor over liefde, romantiek en fantasy. Ook mengt Dark Moor Spaanse invloeden in hun muziek.

Dark Moor is het kindje van gitarist Enrik García. In 2003 werd zangeres Elisa Martín vervangen door Alfred Romero. Laat ik maar zeggen dat ik Alfred prefereer boven Elisa. Ik vind zijn stem veel krachtiger en beter uit de verf komen. “Ancestral Romance” is het vijfde album van Dark Moor met Romero op zang. Ze houden het tempo er wel lekker in.
Over naar de muziek. Dark Moor heeft geen toetsenist dus ze spelen live met tape. Dat betekend dat de symfonische arrangementen lekker over the top kunnen zijn. Zoals in opener “Gadir.” Lekker bombastisch dus. De gitaar fungeert veel meer als ritme-instrument, in tegenstelling tot de hyperactive leads van Luca Turilli.
“Love From The Stone” is de typische single. Catchy, makkelijk mee te zingen en voorzien van een romantische tekst.
Ik ben zelf een liefhebber van het lange “Mio Cid.” In dit nummer, dat zich door een verschillende passages vlecht zit onder meer een akoestische flamenco solo. En in “Ah! Wretched Me” zit een basgitaarsolo! Epic win! “Cançion Del Pirata” is een lekker power metal nummer in het Spaans gezongen. En “Tilt At Windmills” is een rustige gevoelige rockballad die toch wel ballen toont.

Ja, “Ancestral Romance” is een pretentieus album geworden. Maar ook deze Dark Moor release wordt geplaagd door hetzelfde als de andere albums: middelmateritus. Het album komt nergens hoger dan de middenmoot. Het niveau van Rhapsody wordt nooit gehaald. Maar dit is geen slecht album, het is alleen geen topper. Alfred Romero mag zich meten met de beste metalzangers in het wereldje en ook de andere muzikanten zijn uitstekend. Als je van symfonische metal houdt is dit zeker je pakkie an. Als je van perfectie houdt niet.

77/100

Stratovarius – Elysium (Power Metal)

Het Finse Stratovarius heeft een woelige tijd achter de rug. Na de ruzie met bandleider Timo Tolkki, het ietwat teleurstellende “Polaris” en de constatering van kanker bij drummer Jörg Michael is dan eindelijk de nieuwe cd “Elysium” uit. Het artwork laat al geen twijfel over, je weet wat je kan verwachten.

En wat je verwacht dat krijg je. Beginnend met het heerlijke “Darkest Hours.” De keyboards van toetsenmaestro Jens Johansson staan weer een stukje hoger in de mix.
Dat Stratovarius nog lekker snel uit de hoek van komen wordt bewezen met “Under Flaming Skies.” Net als op “Polaris” merk je nauwelijks dat er een andere gitarist aan het werk. Natuurlijk zijn de solo’s minder all over the place zoals dat met Tolkki nog wel eens wilde gebeuren, maar Matias Kupiainen staat zijn mannetje. Nog meer dan op “Polaris” bewijst de band dat ze wel goede nummers kunnen schrijven zonder hun “dictator.”

“Infernal Maze” begint met een fragiele zanglijn maar neemt een fikse sprong in snelheid. Timo Kotipelto loeit lekker hoog, en de toetsen klinken weer heerlijk. En dan heb ik het nog niet eens over de bas gehad. Die is gewoon hoorbaar! En doet een paar heel verassende dingen kan ik je vertellen. In dit nummer zit ook wat Stratovarius als geen ander kan, en waar ze zo bekend mee werden: keyboard/gitaar solo’s. Johansson kan zich meten met de beste gitaristen.

Van deze formule wijkt de band niet echt af. “The Game Never Ends”, “Moment In A Lifetime” en het ballad-achtige “Move The Mountain”, allemaal zijn het uitstekende nummers, met refeinen om van te smullen en weinig zwakke momenten.
Voor het hoogtepunt van het album krijgen we nog “Event Horizon”, een heerlijke power metal track met een heerlijke solo. Deze kan linea recta in het rijtje Black Diamond/Speed Of Light.

Dan de knaller van het album: de titeltrack “Elysium”. Een achttien (!) minuten durend monster van een track. Als een magistrale apotheose verenigt het nummer alles wat je in de vorige nummers hoorde: pakkende riffs, geweldige zanglijnen, solo’s, stevig drumwerk, pure power metal coupletten en een mooi episch outro. Ik kan het niet in woorden zetten, je moet het zelf maar beluisteren.

“Elysium” is met gemak de beste Stratovarius plaat sinds “Infinite” (2000). Zelfs de “comeback-plaat” “Polaris” is er niks bij. Stratovarius 2.0 heeft zich nu echt bewezen. Topplaat, en dat zo vroeg in het jaar!

94/100

JUKEBOX
Doom Corner: Candlemass - Black Dwarf
Doom Corner: Akelei - De Zin (Die Ik Verloor)
Belphegor - Impaled Upon The Tongue Of Sathan (NSFW) Hij is erg bloederig, kijk op eigen risico.Ok, zo erg is het niet, maar ik heb toch gewaarschuwd. Youtube vind het in ieder geval niet tof. Pussies.
Ray Stevens - Ahab The Arab Lolz, ik kwam dit tegen terwijl ik naar Ahab zocht. Ik wil het jullie niet onthouden, vooral zijn kameel-geluiden zijn geweldig.
Plastic Bertrand - Ca Plane Pour Moi Ja, wen er niet aan, Frans in mijn blog, maar ik wil het toch ff delen.

Zo, dat is wel weer genoeg. Ik heb nog reviews gepland voor MyGrain en Battlelore, dus kijk er naar uit!

Stay metal \,,/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten